Wpadałem na budowę, tam czasem coś się znalazło do przegryzienia, a potem zwijałem się z powrotem do siebie. Zawsze byłem dosyć ogarnięty, bo czasem trzeba było pokazać kolesiom, kto tu rządzi. Tylko ostatnio szło mi to trochę gorzej. Trafiłem do ciotek poturbowany i do tego z kleszczami.

Przedtem nie potrzebowałem niczyjej pomocy, radziłem sobie sam, tak jak to robimy na ulicy. Ale ostatnio było ciężko, więc cieszę się, że ktoś się mną zajmuje. Powoli wracam do formy. Nie mówię, że od razu będziemy kumplami, ale przynajmniej wiem, że nie jestem sam.

Tak naprawdę, wcale nie jest źle mieć ciepłe i bezpieczne miejsce. Lepsze to niż włóczenie się samemu. A może mógłbym wbić do Ciebie? Poznamy się, pogadamy, będziemy się razem bawić i pokazywać, co nasze. Co Ty na to?