Hej, to ja, Mokka! Urodziłam się na wsi, gdzie nikt mnie nie chciał i nikt o mnie nie dbał.

Razem z mamą i rodzeństwem mieszkałam w stodole, gdzie czasami dostawałam mleko do picia. Gdybym tam została, to bym zginęła, jak większość kotów w tej okolicy. Ale zostałam uratowana i i przyjechałam do Warszawy po lepsze życie.

Na razie jeszcze się wszystkiego boję; potrzebuję czasu, żeby zaufać i się oswoić. Do tej pory nie wiedziałam, co to jest dom i że kotkom w domu może być dobrze. Kuwetę opanowałam już pierwszego dnia!

Szukam domu razem z moim bratem Karmelem, który jest ode mnie odważniejszy i dodaje mi otuchy. Domek musi być w Warszawie lub najbliższych okolicach. Ciocie mówią, że balkon i okna koniecznie muszą być zabezpieczone, żeby nic nam się nie stało. To jak, dasz nam szansę?