Hej, jestem Bianka! Gdy zostałam znaleziona, miałam koci katar, oczy mnie bolały, wszystko było nowe i straszne.

Byłam takim małym, trzęsącym się strachulcem, który chował się w każdy kąt, byle tylko człowiek nie podszedł za blisko. Ale wiesz co? Z czasem zrozumiałam, że człowiek nie zawsze oznacza zagrożenie. Czasem oznacza ciepło, głaskanie i miseczkę pełną jedzenia.

Teraz bardzo lubię się wtulać – tak naprawdę mocno, całą sobą, jakby od tego zależało moje szczęście (a może trochę zależy).

Jestem bardzo zżyta z moją siostrą, Enid. To moja najlepsza przyjaciółka – śpimy razem, jemy razem, psocimy razem. Jesteśmy duetem nie do rozdzielenia.

Szukam domu – takiego spokojnego, cierpliwego i z dobrym sercem. Takiego, w którym ktoś da mi chwilę, żebym zaufała, a potem, gdy już się otworzę, będzie mnie przytulać, głaskać i drapać za uszkiem.