Hej, jestem Enid. Na początku wolę po prostu… popatrzeć. Obserwuję, oceniam, analizuję. Nie rzucam się w ramiona pierwszemu lepszemu człowiekowi – nie jestem z tych naiwnych. I nie, żadne tanie sztuczki ze smaczkami nie zadziałają. Serio, trochę szacunku – mam swoje standardy! 

Ale jeśli dasz mi chwilę, jeśli okażesz cierpliwość i nie będziesz naciskać, to zaczynam się otwierać. Godzina po godzinie, dzień po dniu – pokazuję coraz więcej siebie. A kiedy uznam, że jesteś „mój człowiek”, możesz odkryć mój tajny przycisk, ten na brzuszku. Wystarczy delikatne głaskanie i… zaczyna się magia.

Zamieniam się wtedy w kulkę czułości – mruczę, ugniatam, kładę się na człowieku, jak tylko się da: na ramieniu, na kolanach, czasem prosto na klatce piersiowej. Nie ma złego miejsca, jeśli jest blisko ciebie. 

Nie od razu się otwieram, ale kiedy już to zrobię, kocham na całego. Mam też jedną małą słabość: moją siostrę, Biankę. Czasem ssę jej uszko albo delikatnie podgryzam, tak po siostrzanemu, z czułością. To mój sposób na powiedzenie: „hej, jesteś dla mnie ważna”. Jesteśmy nierozłączne, więc szukamy wspólnego domu.